“Ja, laten we een kindje maken”. zeiden we vol enthousiast.
“Waarom lukt het nou niet?”. “Oorzaak onbekend, onverklaarbaar onvruchtbaar” zei de arts. Probeer het nog een jaartje, kom daarna terug.
“Ik durf niet, ik durf niet. Doe jij maar” zei ik, terwijl mijn tranen van angst over mijn wangen rolden. De eerste hormoon spuit in mijn buik was een feit. Nieuwe poging en hoop om met IUI, onze grote hartenwens in vervulling te laten komen. 7 IUI’s verder… nog steeds niet zwanger. Angst om nooit vader of moeder te kunnen worden is groot. Ik durf bijna niet eens te hopen en bereid mij geestelijk voor op een kindloos leven. Want ach, dat is toch ook prima. Of… aaaaa kijk dan wat lief, een baby.
“Okè, dan gaan wij voor IVF.” zeiden wij tegen de arts. Ik ben nog nooit zo bang geweest voor een teleurstelling. Ik wist dat het een kans was, maar ook dat het ons dichter bij een situatie kon brengen, waarbij er geen hoop meer was en opties ophielden. Bang voor de teleurstelling, maar ook bang over wat er nu weer met mijn lichaam ging gebeuren en de invloed van alle hormonen.. ondertussen was ik een “wrak” doordat wij te lang in een onzeker gebied leefden. Maar de wens was groot, dus doorzetten maar!
Nee, ik blijf de hele dag liggen. Maak je soep voor mij, schijnt goed te zijn. Ik ben misselijk. Durf mij niet te bewegen, straks verlies ik het. Oh, volgens mij zijn mijn borsten groter. Wacht ik Google even.
Weet je zeker dat het geen streepje is…. zullen we nog een test halen? BAM, weer negatief. Onze eerste IVF poging was mislukt.. “Zie je nou wel. Ik word geen MAMA. Ik zei het toch, gaat niet lukken”. “Jawel schat, komt goed. Ik weet het zeker, kom hier”. Gelukkig bleef mijn man altijd positief. Mijn wereld stortte in.. hoe kan dat nou. Wat heb ik verkeerd gedaan? Had ik dan toch?! Waarom? Wat is er mis met mij. Wat als ik hem geen kind kan geven, hij verdiend het zo…. wilt het zo graag, dit was het dan. Ik durf echt niet meer hoor.
“Okè, als we toch een nieuwe poging willen, laten we het wel over 2 maanden weten”. “Dan kunt u dat telefonisch doorbellen me rouw” zei de arts.
“Misschien moeten we naar Duitsland, of België? Daar zijn ze verder. Ik las dat ze daar ook andere onderzoeken uitvoeren. ”
“Okè, ik weet dat je wel eens gezegd hebt dat je niet wilt. Maar we kunnen informatie aanvragen om te kijken of.. Want stel dat het niet lukt, wil je dan ook echt niet adopteren, ik wel hoor”.
Ja, we willen graag meedoen met het landelijk onderzoek voor ons 2e IVF poging! Jaaaa, ik ben uitgeloot! Wie weet lukt het nu wel.
IVF poging 2: waarbij 2 emmies zijn teruggeplaatst. Ik ben misselijk, mijn borsten zijn gevoelig. Nee, had ik vorige keer ook. Is vast niet zo. Ik ben moe. Nee ga het niet googlen. Moet relaxen, geen stress. Kan niet slapen, volgens mij voelde ik iets. Google, Google. Wachten duurt een eeuwigheid.
“Een vroege zwangerschapstest kan wel hoor.”. “Nee schat, wacht nou maar tot vrijdag”.
Woensdag 8 maart 2017. Het is 6:30 en ik moet plassen. Stilletjes ga ik naar beneden en doe de test.. POSITIEF! “SCHAT, SCHAT, SCHAT, KIJK!!! “. “Ja schat, wacht maar tot vrijdag. Dan mag je echt testen toch? ”
Vrijdag 10 maart 2017.
POSITIEF! Ja, zullen we voor de zekerheid nog een test halen? POSITIEF! Oke, morgen doen we nog een test. Dan is het echt zeker.
POSITIEF, WIJ ZIJN ZWANGER!
Ons gevecht is voorbij. Onze grootste droom is uitgekomen. Het was elke traan en pijn waard. Wij worden mama en papa!!!
Het is niet vanzelfsprekend dat je mama en papa wordt. Of.. je neemt geen kind. Ik wist als klein meisje al dat ik moeder wilde worden. Ik wilde 3 kinderen. Niemand vertelt je als je een kind bent, dat je misschien, als je groot bent, je geen mama kunt worden. Je houdt hier geen rekening mee. Des te groter je teleurstelling wordt. Gelukkig is mijn wens uitgekomen.
Ik weet hoe zwaar het gevecht is. Daarom gun ik alle moeder harten een minihartje.
Zet’m op 💪🏼
Liefs x
MiniHartje 