De laatste dagen van het jaar. Het maakt me altijd wat zenuwachtiger. Niet op een vervelende manier, maar meer in het overweldigend terug kijken op wat er in dit jaar gebeurd is. Wat het jaar mij heeft gebracht. Waar ik blij, maar soms ook verdrietig van werd. Hoe ik mezelf heb verrast met bepaalde keuzes. Ik vind t wel mooi, dat terug kijken. Een stukje zelf-reflectie. 2018 is voor mij een onwijs intens jaar geweest. Een jaar waarin ik vooral “gebouwd” heb. In nieuwe relaties maar ook aan meer rust en acceptatie.
Toppunt is natuurlijk dat ik mijn moeder na 25 jaar, weer in mijn armen heb mogen sluiten. Dat mijn hoop en mijn droom daarover is uitgekomen. Dat maakt dat dit echt mijn jaar was! Mijn geluk kan niet op.
En verder…
Het was vooral ook een drukke jaar. Met ditjes en datjes. Het jaar waarin ik mijzelf verder heb ontwikkeld als mama en aan mijn onzekerheid heb gewerkt. Dikke middelvinger geef aan mensen die zich beter voelen en niet in mij geloven.
Het jaar waarin ik weer nieuwe mensen heb ontmoet maar helaas veel minder tijd had voor mijn vrienden en studie.
Het jaar waarin mijn werk, mijn thuishaven… waar ik als een jong meisje startte en ben opgegroeid tot een volwassen vrouw, zijn dieptepunt heeft bereikt.
Het jaar waarin wij als gezin onze veel aller-eerste momenten hebben mogen ervaren. Onze aller eerste vakantie, uitjes en ons wondertje 1 jaar werd. Wij door hem dagelijks hebben ervaren, hoe gelukkig je van de aller kleinste dingen van het leven kunt worden. 2018, waarin ik door mijn lieve Mason, veel tranen van geluk heb gelaten. Het jaar waarin wij als man en vrouw vol trots en met nog meer liefde (alsof het al niet genoeg was) een team zijn geworden. Het jaar met minder slaap, meer wasjes en kleur in ons leven. Het jaar waarin ik mijn streefgewicht heb losgelaten voor wat het is en sporten weer volop heb opgepakt.
Ik ben ontzettend dankbaar, dromen die werkelijkheid zijn geworden. Dankbaar voor een gezond leven en voor de mensen in mijn leven. Wat hou ik toch veel van jullie. Dankbaar voor mijzelf, mijn eigen kracht. Dat ik durfde te voelen en ik in staat ben om boven alle negatieve gedachten en angsten kan komen. Trots op mijzelf dat ik nooit opgeef en in mijzelf blijf geloven.
Ik geloof dat alles met een reden gebeurd. En dat aan het einde altijd een lichtpuntje is met een positieve wending aan alles. Zolang je eerlijk en oprecht blijft naar jezelf, het leven en de mensen. Blijft geloven en durft te hopen en hard werkt om je doelen te bereiken. Het leven waardeert en de ander ook mooie dingen gunt. Vanuit je hart, vanuit je tenen.
2018 ga ik nooit vergeten. Het jaar waarin eerlijkheid heeft gewonnen. Het jaar dat verdriet veranderde in loslaten, verwerking en liefde.
Ik kijk uit naar een nieuwe jaar met mooie avonturen en groei op allerlei fronten. Want in 2019 wil ik verder bouwen, maar vooral intens en maximaal genieten van het leven ❤️
Bye 2018. Hello 2019 🥂
MiniHartje 